Μαξ Νιαουρίδης

 

Πριν ενάμιση χρόνο περίπου εμφανίστηκε στην αυλή του σχολείου μας ένα τυπάκι με ουρά. Πρώτος στην παρέα και με αίσθηση της ευθύνης εφημέρευε καθημερινά και ακούραστα. Πρώτος στη διακόσμηση τάξης, στην οργάνωση και, φυσικά, στον ύπνο! 

 

 

Ε, δεν ήταν δύσκολο... αγαπηθήκαμε ακαριαία. Κι αφού βοήθησε να μπει η αίθουσα φέτος σε τάξη, εγγράφηκε κανονικά στο Α1, ως ισότιμο μέλος. Τσάντα, τετράδιο, σημειώσεις, εργασίες, ασκήσεις σεισμού (χαμπάρι δεν πήρε!)... άριστος σε όλα! Μέχρι και στα Εργαστήρια Δεξιοτήτων! Λάτρης της φιλαναγνωσίας, της τεχνολογίας, αλλά με αδυναμία στα Μαθηματικά: "174 μαθητές... από 2 χάδια ο καθένας... πόσα χάδια;"...

 

 

 

 

 

 

 

Φιλομαθής μα και λιγάκι τζαναμπέτης... Δεν το γλιτώσαμε το τραύμα και τις ενεσούλες. Εκεί, δηλαδή, που πηγαίναμε μόνο για τις βασικές εξετάσεις και τα απαραίτητα φαρμακάκια στο κτηνιατρείο... είχαμε και τα... έκτακτα, απλά για να συναντιόμαστε οι δυο μας ΚΑΙ τα απογεύματα ΚΑΙ τις αργίες. Ε, και για να γνωρίσει και κάνα δυο ακόμα δικούς μου φίλους και να με πείσει εντελώς ότι τα πάει καλά ΜΕ ΟΛΟΥΣ.

 

 

Γάτος με πέταλα! Δεν τον πτόησε τίποτα! Χάρη στην αγάπη και τη φροντίδα των γιατρών του, κυρίας Βασιλικής Αλεφαντινού και κυρίου Άκη Πανόπουλου, αλλά και της κυρίας Πέλλας μας, της σχολικής μας φύλακα, που φρόντιζε για το πρωινό του πριν καν φτάσω εγώ σχολείο, χάρη στην αγάπη των συμμαθητών του... έγινε καλά και στις 27/10, ολοκληρώνοντας εμβολιασμό, αποπαρασίτωση και με νέα οικοσκευή... πήγε στο καινούργιο του σπίτι. 

 

 

Συγκινημένη πολύ, ιδιαίτερα όταν η νέα του αδερφούλα είναι Αλφαενάκι, παιδάκι του Ευ Ζώων και έχει αγαπήσει τον Ρεξ και την Πετούνια (κάτι δικά μου λέω...), χαιρέτησα τον Μαξ παραμονή εορτασμού το ΟΧΙ και του ευχήθηκα ΚΑΛΗ ΖΩΗ, ευχή που ενώθηκε με τις ευχές και όλων των παιδιών που ήταν στο σχολείο. 

 

 

 

Αγάπη με ουρά.